ZehirliOk Forum

[b][i]Peygamberimiz’in sevgili torunu Hz. Hüseyin (r.a) anlatıyor:

Babam Hz. Ali’ye (r.a), Peygamberimiz’in

dost ve arkadaşlarına karşı nasıl davrandığını sorduğumda şöyle anlattı:[/i][/b]


[size=18px][i][b]“Allah Rasûlü, [/b]sallallahu aleyhi ve-sellem

[b]her zaman güler yüzlü, yumuşak huylu ve alçakgönüllü idi.

Aslâ sert, katı kalpli, kavgacı, şarlatan,

kusur bulucu, dalkavuk ve kıskanç değildi.



Hoşlanmadığı şeyleri görmezlikten gelir,

kendisinden beklentisi olan kimseleri hayâl kırıklığına uğratmaz,

istekte bulunan kişiyi eli-boş çevirmez, tamâmen mahrûm bırakmazdı.



Allah Rasûlü şu üç şeyden titizlikle uzak dururdu:

Ağız kavgası, boşboğazlık ve ma-lâyanî !.

İnsanlarla ilgili şu üç husustan titizlikle sakınırdı:

Hiç kimseyi kötülemez, kınamaz,ve gizli kusurlarını araştırmazdı.

Sâdece yararlı olacağını ümit ettiği konularda konuşurdu.



Allah Rasûlü konuşurken, O’nun meclisinde bulunan dinleyiciler,

sanki başlarının üzerine kuş konmuşçasına hiç kımıldamadan dinlerlerdi.

O susunca da, konuşmak isteyen söz alırdı.



Ashâbı, O’nun huzurunda konuşurken

birbirleriyle aslâ ağız dalaşında bulunmazlardı.

İçlerinden birisi, O’nun huzurunda konuşurken,

o sözünü bitirinceye kadar diğerleri can kulağı ile konuşanı dinlerdi.

Allah Rasûlü’nün nezdinde, onların hepsinin sözü,

ilk önce konuşanın sözü gibi ilgi ile karşılanırdı.



Allah Rasûlü, ashâbının güldüğü şeylere güler,

onların hayret ettikleri şeylerde kendisi de hayretlerini ifâde ederdi.

Huzurlarına gelen bedevîlerin kaba saba konuşmaları ile

pervâsızca suâllerinin yol açtığı tatsızlıklara sabrederdi.

Ashâbı ise, bedevîlerin gelip O’na soru sormalarını çok isterlerdi.



Allah Rasûlü, “İhtiyacının görülmesini isteyen bir ihtiyaç sâhibi

gördüğünüzde ona yardımcı olunuz” buyururlardı.



Allah Rasûlü, ancak yapılan iyiliğe denk düşen

ve dalkavukluğa kaçmayan övgüleri kabûl eder,

haddini aşmadığı müddetçe hiç kimsenin sözünü kesmezdi.

Eğer huzurunda haddi aşacak şekilde konuşan olursa,

o zaman ya o konuşanı susturur,

ya da o meclisten ayrılmak sûretiyle

ona engel olurdu.”[/b][/i] [/size]