ZehirliOk Forum

Aile hayatı, içtimaî hayatın temelidir. Aile, ana ve baba ile bunların çocuklarından ibârettir. Bunların karşılıklı bir kısım vazifeleri vardır:
1) Babanın başlıca vazifeleri: Hanımı ile güzel geçinmek, onu himâye etmek, onun nafakasını tedârik ederek kendisine sadâkattan ayrılmamaktır. Hâdîs-i şerîfte; “Sizin hayırlılarınız, kadınları hakkında hayırlı olanınızdır.” “Kadınlara ancak kerîm olanlar ikram, leîm (alçak) olanlar da ihânet eder.” buyurulmuştur.
2) Kadınların başlıca vazifeleri: Kocasının meşrû emirlerini tutmak, onun namusunu, haysiyetini korumak, hâline kanaat etmek, isrâftan kaçınmak.
3) Çocukların babalarına, analarına karşı başlıca vazifeleri: Onlara hürmet ve itâat etmektir. Kendilerinin hayatlarına vesile olan, kendilerini senelerce bir muhabbet ve şefkatle kucaklarında beslemiş bulunan babalarına, analarına karşı “öf” demeleri bile câiz değildir. Babasına anasına bakmayan, onların meşrû emirlerini dinlemeyen, onların ihtiyaçlı zamanlarında yardımlarına koşmayan bir çocuk hayırlı evlât olmak şerefinden mahrûm kalır. Annelerin hakkı babaya nazaran iki kattır. Bir hadîs-i şerîfte; “Cennet anaların ayakları altındadır.” buyurulmuştur.
4) Babaların ve anaların çocuklarına karşı başlıca vazifeleri: Bu yavrularını güçleri yettiği nispette beslemek, terbiye etmek, okutup dînini öğretmek ve bir kazanç yoluna sevk etmektir. Baba ile ana, çocuklarına karşı eşit muâmelede bulunmalı, rıfk ile muâmele yapmalı, kendilerini isyâna sevk etmeyecek tarzda terbiyeye çalışmalı ve kendilerine karşı güzel bir fazîlet örneği halinde bulunmalıdır. Evlenme çağına giren çocuklarını da bir mâni yok ise evlendirmelidir. Sâlih çocuklar, Cenâb-ı Hakk’ın kıymetli bir hediyesidir.
5) Kardeşlerin başlıca vazifeleri: Birbirini sevmek, birbirlerine yardım edip hürmet ve şefkatte bulunmaktır. Kardeşlerin aralarında pek kuvvetli bir bağlılık vardır. Bunu dâimâ korumalıdır. Hele büyük kardeşler, baba ve ana yerindedirler. Bunlara karşı büyük bir saygı göstermelidir. Maddî bir menfaat yüzünden birbirine düşman kesilen kardeşler, iyi huylu kimseler sayılmaya layık olamazlar. Birbirine tutkun olan kardeşler, hayatta dâimâ muvaffak olurlar. (F-19