Gün geçmiyor ki; din, dinin emir ve yasakları tartışılmasın, sorgulanmasın. Hergün birileri çıkıp ortaya dini bir konu ortaya atıyor. Günlerce, televizyonlarda, gazetelerde bu konu tartışılıyor. Bilen de bilmeyen de bu konu üzerinde fikir yürütüyor. Tartışmayı ortaya atanlar, baştan dini ve mensuplarını aşağılayarak, çağdılışıkla suçlayarak başladıkları için, sözde bunlara cevap veren kurumlar ve şahıslar aşağılık kompleksine girerek, dini onların hoşuna gidecek tarzda yorumlamaya gayret gösteriyorlar.
Böyle davranmakla karşı tarafı memnun edeceklerini zannediyorlar. Halbuki onların memnun olma, doğruyu öğrenme gibi bir niyetleri yok. Bunlar, İslamiyete ne kadar zarar verebiliriniz bunun peşindeler. Dini kendi kafalarına göre yorumlayanlar, sözde bunlara cevap verenler farkında olmadan verilen bu zarara ortak olmuş oluyorlar.
[b]YENİLİK ADI ALTINDA REFORM[/b]
Bir takım kurum ve kuruluşlar özellikle de ilahiyat camiası , fırsatı değerlendirerek, kafalarında yıllardan yoğurdukları dini reformları, değişikleri hemen ortaya atıyorlar. Demek istiyorlar ki, eğer biz dinde reform yarsak bu tenkitlere maruz kalmayız, kendimizi temize çıkartmış oluruz. Böylece, yıllardır arzu edip de tatbikata koyamadıkları reformları bir bir yürürlüğe koymuş oluyorlar.
Tabii ki, bunları yaparken de, halkın tepkisinden çekindikleri için de, dinde reform yapıyoruz demiyorlar. [b]âDini yeniliklere uyduruyoruzâ, Dinin kuralarını zamanımıza taşıyoruzâ, âKuranı 21. yüz yılın gözü ile yorumluyoruzâ, â Hadisleri ayıklarayak günümüzü uygun hale getiriyoruzâ . [/b] âDini düşüncenin ve uygulamanın yeniden yorumlanmasını gerekli gördüğümüz için bu türden çalışmalar yapıyoruzâ, diyorlar. Burada üzücü olan, bugüne kadar marjinal kesimler tarafından yürütülen bu [b]faaliyetlere Diyanetâin de katılması.[/b]
Bu tür çalışmalara bakıyoruz; bunlar dine katkıdan, faydadan ziyade, dinden bir şeyler götürerek neticeleniyor. Çünkü bu tür çalışmalar, namaz nasıl daha iyi kılınır, zekat şartlarına nasıl daha uygun bir şekilde verilir, kurban daha güzel nasıl kesilir, bu konuda eksiklikler, bidatler varsa bunlar bertaraf edelim diye yapılmıyor.
[b]Maalesef namazdan, zekattan nasıl kurtulunur, kurban kesmemek için ne yapılır; zina nasıl haram olmaktan çıkartılır, nikahsız birliktelikler nasıl meşru hale getirilir, bunların yolu açılıyor. Niyet yapmak değil, bozmak olunca başka ne beklenir? [/b]
İşin garibi Müslüman halkın böyle bir talebinin olmaması. Herkes bildiği kadar dinini yaşamaya çalışıyor. Kimsenin dinden bir rahatsızlığı yok. Kimse bunlara böyle bir görev vermemiş. Bunlar kendi kendilerine gelin güvey oluyorlar.
Bütün bu olup bitenlere bakınca ister istemez ellili yıllardaki reisicumhrun tevatür haline gelmiş şu sözü insanın hatırına geliyor: [b]âBiz, ilahiyat okullarını dini kuvvetlendirmek için değil; dini mihraptan yıkmak için açıyoruz!â [/b] Acaba bu niyet, bu maksat gerçekleşiyor mu artık?, sorusu hemen akla geliyor.
Halbuki iyi niyetle yaklaşıldığında İslamiyette, çözülemiyecek hiçbir mesele yoktur. Ehl-i sünnet âlimleri, kıyamete kadar yapılacak olan her işin, her yeniliğin, her buluşun, insanların saadetleri için kullanılabilmeleri yollarını, Kur'an-ı kerimden ve hadisi şeriflerden çıkarmışlar, fıkıh, ilmihal kitaplarına yazmışlardır. Kendilerini müçtehid sanan ve tanıtan ve yüksek İslam âlimleri ile boy ölçüşmeye kalkışan din cahillerine, iman hırsızlarına ve dinde reform isteyenlere, yapacak bir iş bırakmamışlardır.
[b]ANA YOLDAN AYRILANâ¦[/b]
Müslümanların, dinde reform yapmaları, yeni yeni şeyler uydurmaları değil, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını anlamağa, öğrenmeğe çalışmaları, işlerini bunlara uygun yapmaları lazımdır. Felaketten, azabdan kurtulmak isteyenler için, yani Kur'an-ı kerime, İslamiyete uymak isteyenler için, doğru yol budur. Kendi akıllarına güvenerek, Kur'an-ı kerimden ve hadisi şeriflerden mana, hüküm çıkarmağa kalkışanlar, yanılır, aldanır ve Ehl-i sünnetten ayrılırlar. Ehl-i sünnetten, ana yoldan ayrılan da, doğru yoldan ayrılarak sapık yollara sapar; kendini de, arkasından gidenleri de Cehenneme götürür.
Nitekim Peygamberimiz (s.a.v.)bir hadis-i şerifinde,
[b]âBenden sonra Müslümanlar arasında çok ayrılık olacaktır. O zamanlarda yaşayanlar benim yoluma ve Hulefai raşidinin âaleyhimürrıdvanâ yoluna yapışsın! Sonradan meydana çıkan, moda olan şeylerden kaçınsın! Çünkü, dinde yenilik, reform yapmak doğru yoldan çıkmaktır. Benden sonra, dinde yapılacak değişikliklerin hepsi dinsizliktirâ buyurmuştur.[/b]
Mehmet Oruç
Dinde reformda takip edilen metot
Dün, ısrarlı ve planlı bir şekilde, dinde yenilik, değişiklik yani reform yapılma gayretlerinden bahsetmiştik. Bunun sadece iç dinamiklerle yapılmak istendiği anlaşılmasın. Böyle bir çalışma sadece iç dinameklerle yapılamaz.
Bu konuda dikkati çeken bir husus da, İslamiyet gibi Hıristiyanlığın, Yahudiliğin tartışılmaması, sorgulanmamasıdır. Bunun sebebi de şu: Dünya hayatında, sınır tanımayan, istediği gibi yaşamak isteyen güç ve odakların bu dinleri tahrif ederek hayvanca yaşamlarına engel olan hükümlerinin ortadan kaldırılmasıdır.
Şimdi akıllarınca sıra İslamiyette; İslamiyeti, kendilerinin tabi olacağı din olmaktan çıkartıp, İslamiletin kendilerine tabi olacak bir din haline getirmek istiyorlar. Hıristiyanlığı nasıl tahrif edip, Protestanlığı kurdularsa aynı yolla, aynı metotla İslamiyeti de tahrif etmek istiyorlar. İslamiyeti, adı İslam olan gerçekte İslamiyetle ilgili olmayan bir din haline getirmek istiyorlar.
Yapılmak istenilenin iyi anlaşılabilmesi için Protestanlıkta yapılanlar nedir, bunu kısaca bir göz atalım: 15.yüzyıla kadar, Hıristiyanların üzerinde katolik kilisesi, yani papa hakimdi. Merkezi bir din otoritesi vardı.
İNSANLARIN ARZUSUNA GÖRE DİN
Keşiflerden sonra, ortaya çıkan burjuva sınıfı, zenginliğin verdiği güçle, kontrolsuz bir şekilde, haram günah tanımadan zenginliğin tadını çıkarmak istediler. Fakat, bozulmuş da olsa, kendine göre emir ve yasakları olan Hıritiyanlığın ahlaki kuralları ile çatışınca, isteklerini rahat bir şekilde yapabilmenin yollarını aramaya başladılar. Mesela, zenginleşen tüccarlar faiz ile çalışmaya başladılar. Hıristiyanlık buna müsaade etmedi. 1517âde Alman papazı olan Martin Luther çıkıp her türlü isteğe izin verince burujuva sınıfı yani zenginler rahatladı. Din baskısından kurtulmuş oldular. Dini kendi âdi isteklerine alet etmeye başladılar. Burada ele aldığımız konu, Katoliklerin doğru, Protestanların bozuk olduğu değildir. İkisi de bozuktur, hak dinle ilgileri yoktur. Biz, konuyu takip ettikleri metod bakımından ele alıyoruz.
Şimdi, Protestanlığın esası olan maddelere bir bakıp, zamanımızda İslama karşı yenileme, gözden geçirme adı altında yapılanlarla mukayese edelim:
1- Protestenlık ile, dinin yorumlanması ve anlaşılması tek otoritenin (Katolik kilisesinin) tekelinden çıkartılmıştır.
Günümüz İslam reformcuları, Lutherâleri de, 14 asırdır, Müslümanların dinlerini öğrendikleri, tek otorite olan fıkıh kitaplarını bir tarafa atıp, herkesin dinini doğrudan meallerden öğrenip, istediği gibi ibadet etmesi ve belli bir mezhebe bağlı kalınmaması için Müslümanları yönlendiriyorlar. Dinin belli bir kaynaktan öğrenilmesini savunanları, çağdışılıkla, gericilikle suçlıyorlar. İlahiyat öğrencilerine, her biriniz birer Luther olmalısınız, telkininde bulunulmuyor mu?
2- Protestanlıkta, dinin yorumlanmasında vahiy değil akıl ön plana alınmıştır. Akıl, dini istediği şekilde yorumlayacaktır. Din, günlük hayattan uzuklaştırılıp fertlerin vicdanlarına hapsedilmiştir.
Günümüz İslam reformcuları, Lutherleri de, Hadis-i şerifleri, âyeti kerimeleri yorumlarken, aklı ön planda tutmuyorlar. Kısa akıllarının almadığı hadisleri inkar ediyorlar. Herkesin aklı farklı olduğundan, herkesin anlayışı farklı olacağından, akıl sayısı kadar görüş, din, yani dinsizlik ortaya çıkıyor. Zaten istedikleri de bu.
EMİR VE YASAĞI OLMAYAN DİN ARZUSU
3- Protestanlıkta, ayinler, (ibadetler) dinin esası değildir. Tanrının ibadete ihtiyacı yoktur. Dinde esas olan, kalbin temiz olmasdır, dinde bu kafidir.
Günümüz İslam reformcuları da, inanmak yeter deyip dolaylı yollardan namaz kıldırmamak, ezanı kaldırmak ve diğer ibadetleri yaptırmamak için uğraşıyorlar. Sen her türlü günahı işleyeceksin, tabiri caiz ise kanalizasyon çukuruna girip çıkacaksın , sonra da ben tertemizim diyeceksin! Böyle kalb temizliği, böyle inanç olur mu?
4- Latince olan İncil diğer dillere çevrilerek yaygınlaştırılacak. Herkesin dinini buradan öğrenmesi sağlanacak.
İslam reformcuları da, meal yazımını teşvik ederek, piyasaya birbirinden farklı yüzlerce meal sürülmesini sağladılar. Her önüne gelen Kurâan-ı kerim meali, tefsiri yazdı. Hatta bu mealler gazetelerde, kültürel etkinliklerde promosyon olarak verildi. Böylece mukaddes kitabımız ayağa düşürüldü. Mealleri okuyanlar, meali yazanların ifadelerini din zannetiler. Farklı ifadeleri, farklı hükümleri görünce de, kafaları karıştı; bunların hangisi doğru, hangisi din kargaşaşı yaşanmaya başlandı. Anadille ibadet öne sürülerek, Kurâan-ı kerimin orijinali unutturulmaya çalışıldı.
Bu kadar benzerliğe ne dersiniz? Buna tesadüf diyebilir miyiz?
Esas maksat, ilahi kaynaklı dinleri yok edip, nefsi arzulara açık beşen mahsulü dinler ortaya çıkartmak.
Mehmet Oruç
22.04.2009 - yolcu