Bir gün insan virgülü kaybetti;O zaman zor ve uzun cümlelerden korkar oldu ve basit cümleler kullanmaya başladı.Cümleleri basitleşince , düşünceleri de basitleşti.
Sonra ünlem işaretini kaybetti;alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başaldı.Artık ne bir şeye kızıyor,ne de bir şeye seviniyordu.Hiçbir şey,onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.
Bir süre sonra da , soru işaretini kaybetti ve artık soru soramaz oldu.Hiç bir şey onu ilgilendirmiyordu;ne evren,ne dünya ne de kendisi artık umurundaydı.
Bir kaç yıl sonra,iki nokta üst üste işaretini kaybetti ve olayların nedenlerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti.
Ömrünün sonuna doğru,elinde yalnızca tırnak işareti kalmıştı.Kendine özgü tek düşüncesi yoktu.Yalnız başkalarının düşüncesini aktarıyordu.
Düşünceyi unuttu ve böylece son noktaya erişti.
A.KANEVSKI(Yüksek Sesle Düşünmenin Tam Sırasıdır)