ZehirliOk Forum

[b]Camide uyanıyorsunuz. Bir sandıkta, herkes karşınızda saf tutmuş, iyiliğinize dua ediyor. Tabuttan doğruluyorsunuz; Yaşlı, olgun ve ağırbaşlı olarak…
Herkes etrafınızda; itibar, iltifatlar, çocuklar, torunlar, hepsi hazır…
Arabanıza kurulup evinize gidiyorsunuz. Doğar doğmaz devlet size maaş bağlıyor, aylık veya üç ayda bir maaşınızı alıyorsunuz. Ne güzel hazır maaş, hazır ev…
60 lı yaşlara kadar her şey garanti, huzur içinde yaşıyorsunuz. Sağlığınız gittikçe düzeliyor. Bir gün çalışmak istiyorsunuz ve işe ilk başladığınız gün bir plaket ve kol saati hediye alıyorsunuz. Genel müdürlük veya bunun gibi yüksek makamlar kıdemli tecrübeli biri olarak işe başlıyorsunuz. Herkes karşınızda el pençe divan… Vücudunuzda bazı hoşunuza giden hareketlerde başlıyor. Gittikçe forma giriyorsunuz diğer hormanal faaliyetlerde artıyor, fevkalade… Aman ne güzel günler başlıyor derken bir gün patron size’’ Artık üniversiteye gitsen iyi olur !’’diyor. Bu arada babanız ortaya çıkmış, ‘’Fazla çalıştın, artık eve dön, işi bırak, okumaya başla, harçlığın benden olsun!’’diyor.
Keyfe bakar mısınız? Okuduğunuz dersler gittikçe kolaylaşıyor! Ekmek elden, su gülden bir dönem başlıyor. Gezmeler, tozmalar, baba banktan harçlıklar…
Derken ana-babanız sizi okula götürmeye başlıyor. Günün birinde sizi okuldan alıyor. Evde oturup oyuncaklarınızla oynamanızı söylüyorlar. Mamanız ağzınıza veriliyor zaman zaman altınız temizleniyor. Hatta anneniz siz süt vermeye başlıyor. Bir gün karanlık ve ılık bir ortama giriyorsunuz. Beslenmek için ağzınızı bile açmıyorsunuz artık… Bir kordondan besleniyor; Yumuşacık gürültüsüz bir ortamda yaşıyorsunuz. Küçülüyor, küçülüyor, ufacık bir hücre haline geliyorsunuz.
Nasılmış tersten yaşamak?
Hayır! Hayır! Ne bu böyle canım? İstemez!
Bize hayatı ‘’düzgün’’ yaşatan Cenabı Hakka hamdü senalar olsun!!![/b]
Genç Beyin