beyinlerimizi , düşünmeyelim diye
inancımızı sonra kurutmak için yaşam damarlarımızı
karabasan tuzaklar kurup
geleceğimizi istiyorlar yağmalamak için düşlerimizi
hafızalara dadanıp akbaba gibi
firavun tohumları ekmek için beyinlerimizi işgal etmek
ve kurutmak
yüreğimizde taşıdığımız cenneti
sevdaya adanmış güzelliğimizi...
özgürlüğümüzü istiyorlar
dikenli tellerle çevirip dört bir yanı
ayrık otları ekiyorlar yüreklerimize
telefon tellerine , mektup zarflarına abanıyorlar
ortak olmak için sohbetimize.
ağladığımız için gözlerimizi
tebessüm eden dudaklarımızı
öfkelendiğimiz için yumruklarımızı istiyorlar
tüketmek için insanlığımızı
taralı saçlarımız güven telkin etmiyor onlara
yakılan her ağıttan , çığrılan her uzun havadan nem kapıyorlar
sırıtkan resimler düşürmek için merceklere
hüznümüzü istiyorlar
yüzümüze kara çalıp aklığımızı
düşünceye hile katıp saflığımızı
zanlı ilan edip adımızı
istiyorlar
vermeyeceğiz!
e.ibrahim