[b][color=blue]Hakim Senai hazretleri, Sultan Mahmud Gaznevi döneminde yaşamış ve şiirle meşgul olurmuş. Sultan Mahmud Gaznevi, Hindistan seferine giderken, Hakim Senai hazretleri de, Sultan için yazdığı bir kasideyi, Sultana götürüyormuş. Yolda bir meyhanenin önünden geçerken içerden birtakım konuşmalar işitmiş ve dikkatini çektiği için bekleyip dinlemiş.
Bir meczup, meyhaneciye;
-Bir kadeh daha doldur. Sultan Mahmud’un körlüğü için içeyim diyormuş. Meyhaneci;
-Bu sözü doğru söylemedin. Yiğit ve büyük bir Sultan için neden böyle söylüyorsun deyince, meczup;
-Çünkü o, Allahü teâlânın verdiklerine şükretmiyor. Bunca devlete sahipken, bir memleket daha istiyor demiş. Meczup, meyhaneciye;
-Bir kadeh de Hakim Senainin körlüğü için doldur demiş. Meyhaneci;
-Hakim Senai iyi huylu, bilgili, faziletleri ile tanınmış bir şairdir. Neden böyle dersin? demiş. Bunun üzerine meczup kimse;
-Eğer o, bilgili, yiğit bir kişi olsaydı, dünyada ve ahirette faydası olan bir işle uğraşırdı. O her gün bir şeyler alırım ümidiyle Sultanın yanına gidiyor. Saçma sapan sözlere, şiir adını vermiş. İşe yaramaz şeylerle ömrünü zayi ediyor. Akıllı ve bilgili olan, ömrünü ziyan eder mi? Belki neden yaratıldığını düşünürdü. Eğer kıyamet gününde ondan; “Ey Senai! Bizim huzurumuza ne getirdin?” diye sorsalar acaba ne mazeret beyan edecek deyivermiş.
Bu konuşmaları işiten Hakim Senai hazretleri, kendinden geçmiş ve gönlü dünyadan soğumuş. Sultanları övmek için yazdığı kasideleri toplayan Divanını da suya atmış. Daha sonra Hak yoluna girip, ibadetle meşgul olmaya başlamış, dünya ve dünyalıkla ilgili şeylerden de tamamen uzaklaşmıştır.
osman ünlü hocanın yazılarından derlenmişitir.[/color][/b]