ZehirliOk Forum

[color=blue]SEVDİĞİNE KAVUŞMAK

Do­ku­zun­cu asır­da, ye­ti­şen ev­li­yâ­dan,
Bi­ri da­hî “Mu­ham­med Sü­rey­mî”dir o za­man.

Birgün bi­ri ge­le­rek, bu ve­lî­nin ya­nı­na,
De­di ki: “Bir der­dim var, yar­dım et lüt­fen ba­na.”

Der­di de, bir ka­dın­la, ev­len­mek is­ti­yor­du,
Ka­dın ise ak­si­ne, bu­nu is­te­mi­yor­du.

Gös­te­rip bir oda­yı, ona o mü­bâ­rek zat,
Bu­yur­du ki: “Şu­ra­ya gir ve ka­pı­yı ka­pat.

O ka­dı­nın is­mi­ni, söy­le de­vam üze­re,
Mu­râ­dın tez za­man­da, hâ­sıl olur bu ke­re.”

O kim­se “Pe­ki” de­yip, oda­ya gir­di nâ­çar,
O ka­dı­nın is­mi­ni, söy­le­di tek­rar tek­rar.

Bir­kaç gün geç­miş­ti ki, hâ­di­se üze­rin­den,
O ka­dın birgün ge­lip, ka­pı­yı çal­dı bir­den.

De­di ki: “Ben fa­lan­ca, ka­dı­nım, be­ni din­le,
Bil ki ben, ev­len­me­ye, râ­zı ol­dum se­nin­le.”

O an­da o kim­se­ye, eriş­ti bir hi­dâ­yet,
Ka­dın­la gö­rüş­me­yip, tek­li­fi­ni et­ti ret.

Dü­şün­dü ki: “Bir ki­şi, se­ver­se bi­ri­si­ni,
Mâ­dem ki ka­vu­şu­yor, çok söy­ler­se is­mi­ni.

Öy­ley­se in­san­lar­la, uğ­raş­ma­ğa ne ge­rek,
Rab­bi­me ka­vu­şu­rum, is­mi­ni söy­le­ye­rek.”

O gün­den itibaren, o ki­şi gün­düz ge­ce,
“Al­la­hın zik­ri” ile, velî ol­du böy­le­ce.


[url]www.turktakvim.com[/url]
__________________[/color]