[b]Allah Resulü (s.a.v), torunlarını, “Bunlar benim reyhanlarım, oğullarım, kızımın oğulları diye seviyordu. Onlar için dua ediyordu.
Sahabilerden biri, bir gece, Peygamberimiz'in yanına gitmişti. Peygamberimiz SallAllahu Aleyhi Vesellem’i görünce şaşırdı ve çok üzüldü.
Allah’ın Habibi’nin karnında büyük bir şişlik vardı.
Ya Rabbi, bu ne olabilirdi?
Çok geçmeden Peygamberimiz ’in karnında kıpırtılar olmaya başladı. Elbisesinin altında bir şeyler hareket ediyordu. Sahabenin merakı ve üzüntüsü iyice arttı.
Acaba ne idi?
Sevgili Peygamber’ine (SallAllahu Aleyhi Vesellem) bir şey mi olmuştu yoksa? Endişeli bakışlarla bekledi. Çok geçmeden elbise açıldı. İçinden Sevgililer Sevgilisi’nin reyhanları çıktı.
Peygamberimiz , torunlarını kucağına oturtarak şaşkınlık içindeki sahabeye baktı.
“Bunlar benim reyhanlarım, bunlar benim oğullarım, kızımın oğulları!” dedi.
Sonra:
“Ey Allah’ım!” diyerek yaratana yöneldi. Sevgi, dua olup aktı Sevgili’nin kapısına... Bir Sevgiliye, bir Sevgili, sevdiklerini sevmesi için yakardı:
“Ben onları seviyorum. Senin de onları ve onları sevenleri sevmeni diliyorum!”
Peygamberimiz , fiziksel temasın çocuk ruhundaki inanılmaz olumlu etkilerini ve onları sakinleştirici özelliğini biliyor, onlarla olan ilişkilerinde olabildiğince yakın oluyor, onları da kendisine yakın ediyordu.
Nuriye Çeleğen/Ailem Dergisi[/b]