şiir

YARENLER
İyice dinleyin söz benim değil
Bu dünyaya biz çok aldandık yarenler
Babanın sözüdür bu kez benim değil
Tutmazsak narına yandık yarenler

Gittik ellerinden öptük kaç kere
Tuttu tuttu çıkardı battık kaç kere
Hazineyi bir pula sattık kaç kere
Yalancı çobana döndük yarenler

Allah rızasıyla çıkıp haneden
Taş değil tezek ol hadi yeniden
Bizi bize koyan bin bahaneden
Gitti hepsi bire indik yarenler

Alçak gönüllü ol dedi kalpleri kırma
Yumuşacık konuş sakın bağırma
Yanlışın peşine düş önüne durma
Yinede yanlışa kandık yarenler

Allah’ın resulu işi buyurdu
Çağırdı herkesi bizi duyurdu
Himmetle bezedi bütün yeri yurdu
Yine nefise dayandık yarenler

Kucaklaşın dedi bitti kırgınlık
Mazide kalmıştır artık dargınlık
Bir ömür değil bu söz sanki bir günlük
Hemen hiddete boyandık yarenler.

Edep dedi yürünmez onsuz bu yolda
Niyet Allah değilse noksanlık kulda
Sadakat temel taşı bil bu okulda
Onuda hep ondan kıskandık yarenler

Bir devlet kuşudur kondu başlara
Döndü kahkahalar gözde yaşlara
İsteksizce sarılıp biz bu işlere
Ölenede dek bizim mi sandık yarenler

Kimindir harmanın savrulduğu yer
Diller ayrı ayrı cahil bu beşer
Sevgiyi kalplere koymazsak eğer
Dünyaya ahireti gömdük yerenler